Prvi zapis o osnivanju pozorišta u Petrovcu na Mlavi ostavio je legenda petrovačke pozorišne scene Žika S. Milovanović, navodeći da je Diletantsko pozorište pod imenom „Mlava“ osnovano 1908. godine u hotelu „Sarić“, potonjem „Bajloni“, u kome su odigrane brojne predstave, naročito u periodu do Drugog svetskog rata. Petrovac je imao tu sreću da čarolija pozorišta zaživi među njegovim sugrađanima i da dâ impuls kulturnom životu mnogo ranije nego u većini varoši Srbije tog vremena. U osnivanju su učestvovali: Živko J. Đorić, Velimir P. Kuzmanović, Mika Dimitrijević, Milutin J. Popović, Dragoljub Filipović – Fića, Mika Milovanović – Kicoš, Steva Ružić, Aleksandar Aca Đorđević, Mita Brzanović, Steva Stojanović, Živka Miljković, Toma Sarić, Pera Čoktan, Dragoljub Živković Montinjoza i Filip Đorić.
Na inicijativu profesora Gimnazije Dragoljuba Đurića, koji na čelo pozorišta dolazi 1927. godine, Diletantsko pozorište menja ime u Amatersko pozorište „Mlava“ i zadržava ga do kraja Drugog svetskog rata. Rad pozorišta, smanjenim intezitetom, nastavljen je i tokom ratnog perioda.
Prvi zapis o osnivanju pozorišta u Petrovcu na Mlavi ostavio je legenda petrovačke pozorišne scene Žika S. Milovanović, navodeći da je Diletantsko pozorište pod imenom „Mlava“ osnovano 1908. godine u hotelu „Sarić“, potonjem „Bajloni“, u kome su odigrane brojne predstave, naročito u periodu do Drugog svetskog rata. Petrovac je imao tu sreću da čarolija pozorišta zaživi među njegovim sugrađanima i da dâ impuls kulturnom životu mnogo ranije nego u većini varoši Srbije tog vremena. U osnivanju su učestvovali: Živko J. Đorić, Velimir P. Kuzmanović, Mika Dimitrijević, Milutin J. Popović, Dragoljub Filipović – Fića, Mika Milovanović – Kicoš, Steva Ružić, Aleksandar Aca Đorđević, Mita Brzanović, Steva Stojanović, Živka Miljković, Toma Sarić, Pera Čoktan, Dragoljub Živković Montinjoza i Filip Đorić.
Na inicijativu profesora Gimnazije Dragoljuba Đurića, koji na čelo pozorišta dolazi 1927. godine, Diletantsko pozorište menja ime u Amatersko pozorište „Mlava“ i zadržava ga do kraja Drugog svetskog rata. Rad pozorišta, smanjenim intezitetom, nastavljen je i tokom ratnog perioda.
Pozorište u brojkama
Ispod pročitajte sve o našem repertoaru u pozorištu. Tu se možete informisati o predstavama, kao i o satnici istih.
Istorijat pozorišta
Nakon Drugog svetskog rata petrovačko pozorište počinje da deluje kao jedna od sekcija pri KUD-u „Abrašević“, koje 1950. menja naziv u KUD „Bata Bulić“, a ubrzo postaje Amatersko pozorište čiji je predsednik bio sudija Dragutin Milivojević. Predstave su tada igrane u Domu JNA (Jugoslovenske narodne armije), nekadašnjem Zanatlijskom domu. Period između 1950-ih i 1960-ih godina predstavlja jedan od najplodnijih u istoriji petrovačkog pozorišta u čiji se repertoarski profil sve više uključuju i pisci sa zapada. Izvedeno je 20 premijera, a osim glumaca amatera, na „daskama koje život znače“ pojavljuju se i učenici viših razreda petrovačke Gimnazije predvođeni profesorom Brankom Lazićem, budućim predsednikom Amaterskog pozorišta.
Šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka pozorište oscilira u svom radu. Brojni glumci koji su obeležili jedan period i ostali legende petrovačkog pozorišnog amaterizma, otišli su iz pozorišta: Vera Živković, Guca Popovića i Žika Milovanović Savin. Angažovanjem Aleksandra Taneta Nikolića, od 1977. do 1979. godine, postavljene su tri nove predstave sa glumcima koji će u godinama koje slede biti nosioci repertoara, poput Žike Savića, Dobrivoja Petrovića Bonje i Miće Živadinovića.
Tokom druge polovine osamdesetih godina 20. veka odigrane su tri veoma uspele predstave u režiji Žike Savića: „Čudo u Šarganu“ 1986, „Mrešćenje šarana“ 1987. i „Klaustrofobična komedija“ 1988. u sali Doma JNA i u holu petrovačke Gimnazije.
Početkom devedesetih godina petrovačko pozorište započinje angažovanje profesionalnih reditelja, scenografa, kostimografa i koreografa, i sa tom praksom se nastavilo do danas, zahvaljujući Kulturno-prosvetnom centru kao krovnoj ustanovi kulture pri kojoj radi petrovačko pozorište. To je doprinelo podizanju nivoa kvaliteta predtava i afirmisanja petrovačkog pozorišta među vodeća amaterska pozorišta u zemlji. Po načinu rada, pristupu i veku trajanja igranja predstava koje su petrovački glumci radili sa profesionalnim saradnicima, uvrstilo je pozorište „Bata Bulić“ u najviđenija amaterska pozorišta u zemlji.
Reditelji, dramaturzi, glumci koji su radili na režiji predstava u izvođenju petrovačkog pozorišta: Miodrag Maga Milanović, Petar Pejaković, Olivera Viktorović, Miloš Jagodić, Milenko Zablaćanski, Vesna Stanković, Branislav Nedića, Saša Latinović, Saša Volić i drugi koji su sa petrovačkim pozorištem ostvarili uspešnu saradnju.
Tokom druge polovine osamdesetih godina 20. veka odigrane su tri veoma uspele predstave u režiji Žike Savića: „Čudo u Šarganu“ 1986, „Mrešćenje šarana“ 1987. i „Klaustrofobična komedija“ 1988. u sali Doma JNA i u holu petrovačke Gimnazije.
Početkom devedesetih godina petrovačko pozorište započinje angažovanje profesionalnih reditelja, scenografa, kostimografa i koreografa, i sa tom praksom se nastavilo do danas, zahvaljujući Kulturno-prosvetnom centru kao krovnoj ustanovi kulture pri kojoj radi petrovačko pozorište. To je doprinelo podizanju nivoa kvaliteta predtava i afirmisanja petrovačkog pozorišta među vodeća amaterska pozorišta u zemlji. Po načinu rada, pristupu i veku trajanja igranja predstava koje su petrovački glumci radili sa profesionalnim saradnicima, uvrstilo je pozorište „Bata Bulić“ u najviđenija amaterska pozorišta u zemlji.
Reditelji, dramaturzi, glumci koji su radili na režiji predstava u izvođenju petrovačkog pozorišta: Miodrag Maga Milanović, Petar Pejaković, Olivera Viktorović, Miloš Jagodić, Milenko Zablaćanski, Vesna Stanković, Branislav Nedića, Saša Latinović, Saša Volić i drugi koji su sa petrovačkim pozorištem ostvarili uspešnu saradnju.
Takav način vođenja jednog pozorišta, čuvanja i negovanja pozorišne tradicije kojeg amaterizam ne sputava, već doatno motiviše, počinje sa pozorišnim komadima: „Kus petlić“ 1993, „Bliži Nebu“ 1994. i „Punjene tikvice“ 1997, a svoju uspeh u stvaralaštvu nastavlja do danas okupljajući, uz iskusne i dugogodišnje entuzijaste-glumce petrovačkog teatra, sve veći broj mladih. U sećanju publike su svakako ostale predstave kao što su „Laki komad“ 2003, „Pukovnik ptica“ 2006, „Bliži nebu“ 2012 , „Narodni poslanik“ 2013, „Uhvaćen u mrežu“„Čovek sa dva srca“ 2015, „Nemam da platim i neću da platim“, „Daj mi svoju ženu“ i druge. Predstava koja je najviše izvođena, preko stočetrdeset puta „Kako smo voleli druga Tita“ 2005. predstavlja i danas ponos petrovačkog pozorišta kao pokazatelj kvaliteta igre. Potom „Balkanski špijun“ 2011, koji je igran preko 50 puta, „Mi čekamo bebu“ 2017. preko 35 izvođenja, „Sumnjivo lice“ preko 20 izvođenja.
Na inicijativu i predlog glumaca, tehničke ekipe i saradnika petrovačkog pozorišta, Upravni odbor Kulturno-prosvetnog centra Petrovac na Mlavi doneo je odluku o promeni naziva Amaterskog pozorišta „Bata Bulić“ u Pozorište „Dragoljub Milosavljević Gula“, u čast istaknutog pozorišnog, filmskog i televizijskog glumca jugoslovenske scene koji je rodom iz Petrovca na Mlavi.
Mladi entuzijasti, glumci, režiseri, organizatori, od samih početaka činili su život petrovačkog pozorišta uzavrelim, savremenim, dinamičnim, uz veliki oslonac, dominaciju, iskustvo i talenat zrelijih glumaca. Ipak, ceo jedan vek trajanja, pozorište „Bata Bulić“ nije imalo zasebno organizovanu Omladinsku scenu. Verovatno je razlog tome aktivan rad Dramske sekcije petrovačke gimnazije „Mladost“, u okviru koje su gimnazijalci izvodili zapažene predstave, poput čuvenog „Hamleta“ iz 1959. godine, režiji profesora Branka Lazića, ili „Pozdravi nekokog“ u režiji M. Milanovića Mage, 1973. godine, u kojoj je učestvovalo čak 21 učenik petrovačke gimnazije, a predstava je izvođena i u Gimnaziji, i tadašnjem Domu JNA-a, kao i na Drugoj zonskoj smotri amaterskih pozorišta.
Angažovanje profesionalnih glumaca kao pedagoga i režisera koji su radili sa mladima, pretežno petrovačkim gimnazijalcima, započeto je 1999. godine , kada je prvi put u okviru pozorišta „Bata Bulić“ oformljena Omladinska scena. Za tu prililku, angažovan je profesionalni glumac Milenko Zablaćanski, koji je režirao predstavu „Školski kabare”, u kojoj su učestvovali Suzana Bogdanović i Saša Dušanović, kao glumci petrovačkog pozorišta i učenici petrovasčke gimnazije: Milena Stanojević, Matilda Veljković, Milutin Bogunović, Jelena Stokić, Vesna Milošević, Ana Veličković, Dalibor Stojadinović, Ivana Dičić, Ljubomir Denić, Boban Stevanović, Milica Prvulović i Jelena Joksimović. Predstava je izvedena i u beogradskom pozorištu Dadov. Predstava je obnovljena 2007. godine sa izmenjenom postavkom glumaca: Sandra Stefanović, Ljubomir Denić, Danijela Perić, Saša Radivojević, Klaudija Đoršević, Aleksandar Drobac, Anđelka Ivković, Jelena Milovanović, Milena Miladinović, Vanja Rakita, Danijela Miletić, Milena Stošić i Aleksandra Milutinović.
Dramska umetnica i dugogodišnji profesor glume na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, Verica Milošević 2002. godine osnovala je Dramski studio sa ciljem da mlade entuzijaste naklonjene sceni nauči osnovama glumačkog zanata, kroz jedan vid škole glume. Uspešno je izvela dve generacije mladih glumaca, od kojih su neki postali aktivni članovi petrovačkog pozorišta „Bata Bulić“. U okviru Dramskog studia Verice Milošević, sa prvom generacijom glumica nasatale su predstave: „Moje pesme moji snovi“, „Imam ženu garavu“ (u kojoj je gost bio Saša Dušanović, glumac petrovačkog pozorišta), „Crno i Crveno“, kao i poetski kolaž „Pohvale ljubavi“. U svim navedenim predstavama učestvovale su: Milica Pantelić, Elvira Zvekić, Sanja Radivojević, Jelena Đorđević, Radmila Radosavljević, Biljana Rajić i Milica Ilić. Sa drugom generacijom polaznica Dramskog studia izvođena je, više nego uspešna predstava Buvljak 2005. godine, u kojoj su igrali: Jelena Janaćković, Nevena Kozić, Klaudija Đorđević, Aleksandra Ilić, Vesna Špirić, Danijela Perić, Zorica Nikolić, Sanja Milosavljević i Saša Radivojević.
Predstava „Lajanje na zvezde”, po tekstu Milana Vitezovića, a u adaptaciji i režiji Vesne Stanković, izvedena je premijerno 2005. godine i predstavljala je saradnju iskusnih glumaca pozorišta „Bata Bulić“. Čehov je opet zaigran na sceni petrovačkog pozorišta 2007. godine, komadom „Medved“, u režiji Dragane Mrkić. Igrali su: Stefan Jovanović, Aleksandar Drobac i Jelisaveta Karadžić (još jedna dramska umetnica, profesionala glumica koja je potekla iz petrovačkog pozorišta).
Dečja scena pozorišta „Bata Bulić“ zaživela je 2003. godine, organizovanjem Škole glume za najmlađe, koju je vodila profesionalne glumice Dragane Mrkić. Za nepune tri godine najmlađi glumci petrovačkog pozorišta izveli su tri predstave: „Pepeljuga“, „Lepotica i zver“ i „San letnje noći“. Školu glume je potom preuzela Vesna Stanković, takođe profesionalna glumica, koja je prve glumačke korake načinila upravo u pozorištu „Bata Bulić“. Rad sa najmlađima potom su nastavili glumac Fuad Tabučić i Ljubomir Denić.
Danas svoje znanje i veštine na daskama koje život znače, u Školi glume petrovačkog pozorišta, prenosi dramski umetnik, profesionalni glumac Nikola Ugrinović, koji je upravo pre desetak godina bio jedan od aktera omladinske scene pozorišta u Petrovcu na Mlavi.
